Dankbaarheid

En daar zit dan ook weer de kracht van de gebeden die de christenen elke avond behoren te doen. Dank zeggen voor de dag, voor het eten voor… want van dankbaarheid groeien de zegeningen. Dankbaarheid is de meststof voor een gelukkig, gezegend leven. Dankbaarheid voor wat er is, ons lichaam, de mensen rondom ons en de planeet waarop we leven. Dankbaarheid voor het water uit de kraan en de frisse lucht. Dankbaarheid voor een lekker geurtje, een zacht bed, een natte hondenneus.

Mijn aha moment kwam vrij laat op het jaar. Ik zat in een constante buzz om meer en harder en sneller te werken, bezig te zijn, te hollen. Totdat mijn  lief zei: neem je niet teveel hooi op je vork? Ja, dat deed ik wel, dat wist ik, maar ik kon dat immers toch allemaal aan. En moesten we niet doorgaan, doorgaan, tot we niet meer op onze benen konden staan? Blijkbaar is dat dus helemaal niet nodig! Wat schetst mijn verbazing, dat juist door het stoppen met me te willen bewijzen en steeds meer en beter te doen vele puzzelstukjes op zijn plaats vielen. Net toen  de blaadjes van de bomen vielen nam ik een winterstop om me te bezinnen over welke wegen ik wil bewandelen. Het pad wordt steeds duidelijker. De grootste verandering die mijn rust me bracht is in het contact met anderen. Mijn familie en vrienden weten niet goed wat er gebeurt nu ik gewoon kan afspreken voor koffie, kan blijven hangen voor de lunch en nog een wandeling kan maken. De honden zijn dolblij nu ze een paar keer per week met mij het bos in mogen rennen. En ikzelf, ik geniet van alles wat ik rond mij verzameld heb. Het is wel een beetje spannend om gewoon te ontdekken dat ik mijn ideale leven kan leiden, dat ik zo hard gewerkt heb om veel dingen te verwezenlijken. Dat ik ze ook bijna allemaal weer kwijt was geraakt omdat ik gewoon niet kon zien wat een prachtig leventje ik heb. Streng voor mezelf, streng voor anderen, nooit tevreden en altijd gespannen.  Door een rustperiode in te lassen heb ik ontdekt dat ik best creatief kan zijn. Dat ik graag wil tekenen, schrijven en oh jee, zelfs wil bloemschikken.

Een goede oefening is het om elke ochtend je zegeningen te tellen. 10 dingen opnoemen waarvoor je dankbaar bent geeft je humeur een boost en dat niet alleen. Je zendt uit naar het universum dat je in een goede vibe zit, een hoge trilling een fijne vibratie. En zoals de wet van aantrekkingskracht zegt: gelijke energieën trekken elkaar aan. Dat is het geheim dat ik met je wil delen, een ongelooflijk groot nieuwjaarsgeschenk! Jij hebt zelf de macht om jouw leven steeds meer te laten verlopen zoals je dat graag zou willen. Wat jij hiervoor moet doen? Genieten van al wat is. Zoveel mogelijk genieten van het zijn op aarde en daarbij steeds je gedachten richten op wat je wel wil en waar je al dankbaar voor kan zijn. Klinkt simpel en eigenlijk is het dat ook… Maar ons menselijk brein is geprogrammeerd op overleven. Om te overleven moet je blijkbaar focussen op wat er niet is, op gevaar, op bedreigingen. Maar de tijd van puur overleven is voorbij. Nu hoort geluk ook in je leven. En net voor dat geluk mag je je brein even halt toe roepen en zelf gaan kiezen waaraan je aandacht gaat schenken. Want je gedachten zijn krachten. Zij zorgen ervoor dat alles wat jij denkt gematerialiseerd wordt. Dus vandaar dat ik nu deze oefening van dankbaarheid wil maken over 2016.

Alvast bedankt dat jij met me meeleest! Laat zeker een reactie achter als je bedenkingen hebt, of ook je dankbaarheid wil uiten. 

We startten in 2016 met de eerste yoga-paardenkampjes. Een uniek concept, iets waarvoor ik Kim Geerts heel erg dankbaar ben. We leren er kinderen hoe ze zichzelf mogen zijn, laten hen vrij om  de natuur te verkennen. Door het contact met de dieren kunnen ze spanningen en verwachtingen loslaten en vrij zijn. Het is heerlijk om de kinderen ’s avond uitgelaten en opgeladen terug aan hun ouders af te leveren. Kinderen die honderduit vertellen over wat Hagar de hond had gedaan of Tony de pony. Kinderen die leren met hun ademhaling te werken en leren om dankbaarheid te voelen en te uiten. Fantastisch vind ik dit! Het had me veel zoekwerk bespaard als ik dit als kind ook meegekregen had. Jammer dat dit niet standaard in de lessen zit en dat wij als volwassenen zo weinig van deze dingen weten om aan onze kinderen mee te geven. Maar er is een revolutie aan de gang! Yoga in de klas wordt steeds gewoner en zelfs psychologen gaan een yogacursus volgen. Wat me brengt bij de dankbaarheid voor Frederiek in mijn leven. Ze kwam deze zomer als workingstudent om me bij de paardenkampen te helpen. En ze werd een vriendin en meer. Het was ontzettend gezellig om met haar alle bedenkingen over de paarden, kinderen en de lessen te delen. Op die manier kreeg ik in de gaten dat wat ik deed en aanbood aan de kinderen en lesklanten best wel bijzonder is. De intervisie die we elke dag deden hielp me enorm groeien als mens, als lesgever en als begeleider van de kinderen. Dankjewel Frederiek om een zachte vrouwelijke geïnspireerde en warme aanwezigheid te zijn in mijn leven in 2016. Ben dan ook heel content dat Frederiek haar verblijf in Gotland bij ridder Hanna Engstrom gaat onderbreken om me in het krokuskamp bij te staan met haar eigen yogalessen, waarschijnlijk intensief vervlochten met het paardengebeuren. Ik kijk er enorm naar uit, en niet alleen omdat ik dan weer heerlijk vegetarisch, gluten- en lactosevrij eten krijg voorgezet. Want ook voor de kennismaking met Frederiek haar kookkunsten ben ik heel dankbaar!!!! Kim en ik gaan in de paas – en zomervakantie samenwerken om 2 weken yoga –en paardenkampen aan te bieden.  (Nerthus)

Ik ben ook dankbaar voor die gekke pony Jefke die ik vorig jaar in mijn familie mocht opnemen. Het is een bijzonder paardje. Een Fjord die gedragsmatig op een hondje lijkt. Zijn eigenares kon hem niet geven wat hij nodig heeft en ze heeft er vertrouwen in dat ik dat wel kan. Voor dat vertrouwen ben ik heel dankbaar. En ook voor het prachtige geschenk dat  die gekke pony is!

Verder mocht ik een week trainen met Ridder in de academische rijkunst Hanna Engstrom in Götland (Zweden). Dat was een droom die uitkwam!  Samen met het lief en onze honden trokken we naar Malmö en van daar in het spoor van de Vikingen naar Gotland met de ferry. Een onvergetelijk avontuur. Hanna heeft een prachtige locatie,middenin de natuur. Haar paarden zijn leermeesters en zij heeft een warme persoonlijkheid. We werkten aan de zit, meer gevoel in de zit brengen zodat ik  vanuit het voelen het lichaam van het paard kon beinvloeden. Prachtig om zo eenvoudig zoveel dingen te kunnen doen. Heerlijk stukje informatie dat ik ook kon ervaren en doorvoelen.

Mijn eerste piaff aan de hand met een door mij opgeleid paard was niet lang daarna een feit! Prachtig om dit te mogen ervaren met hulp van mijn lesgever Kenneth Vansweefelt.

In het voorjaar kon ik weer gaan lesgeven op de Zomerhoeve. Dankbaar voor de ontvangst op die mooie locatie door mijn vriendin Trudy. Dankbaar ook voor de kennis die ik mocht delen met de mensen daar. Fijn dat de dingen die ik bij Hanna leerde al dadelijk superveel resultaat konden hebben bij mijn leerlingen. Met Trudy heb ik een fijn concept. Ik werk rond lichaamsbewustzijn bij de ruiters en paarden en Trudy past dit toe op de buitenritten waarin zij met haar gangenpaarden expert is. Voor 2017 hebben we afgesproken dat ik meer ga meerijden met de buitenritten en de ruiters in het veld ga begeleiden. Voor de ontmoeting met Trudy ben ik heel dankbaar en ook voor de nieuwe wegen die we samen gaan inslaan! Het verblijven op de zomerhoeve geeft me altijd een inspiratie boost met alle kunst die er daar aanwezig is.

Er is nog zoveel meer te noemen. De drie koppels die deze zomer elkaar trouw beloofden en mij op hun feest uitnodigden. De zwoele zomeravonden. De bijzondere ontmoetingen. Het genieten van het leven. De verjaardagsweek met bubbelfestijn. De projecten die via het regionaal landschap goedgekeurd werden. De fijne samenwerkingen met collega’s. De leuke babbels, de fijne cadeautjes, de mooie momenten. En waar ik dit jaar het allermeest dankbaar voor ben is mijn allerliefste hondje Siri! Haar zien geboren worden en opgroeien tot de liefste hond van de wereld heeft mijn hart geopend het afgelopen jaar.

Ondanks dat ik nog wel even door zou kunnen gaan ga ik het hierbij houden want dit is niet meer echt leesbaar voor iemand anders dan mezelf…