Voor ik weer word afgeleid wil ik het hebben over dankbaarheid. Zeker bij het einde van het jaar is het een uitgelezen moment om te gaan nadenken over welke zegeningen we het afgelopen jaar op ons pad mochten ontvangen. Heerlijk vind ik het dat ik dit jaar eindelijk beseft heb hoe groot mijn zegeningen geworden zijn de afgelopen jaren. Zegeningen, klinkt wel een beetje christelijk.

Waar begon die zoektocht? Een achtjarig meisje dat met juf Hilde naar de Paddock in Terlaemen mocht gaan. Olaf, het grote paard mochten we kammen. Ik mocht een hoef uitkrabben. Hoe fijn was het om in de buurt van dat dier te zijn.

Mijn zoektocht naar kennis over correct en diervriendelijk werken met paarden leidde me op een pad dat elke keer weer nieuwe wendingen neemt.